Es isch immer no Summer, aber doch merke mir jede Tag meh, wie die Tage wei chürzer wärde. Bim erwache isch es no fischter, ds erschte Dämmerliecht vom nöie Tag isch no ganz fiin hinter de Bärge z’gseh. Und so, wie d’Sunne im Zytelouf jede Tag laht chürzer oder lenger wärde, so isch jedes Erwache, jede Morge öppis einzigartigs. Und us jedem Tag wird öppis Bsunders, wo sich nie widerholt, wo immer nöi isch. U das bedütet o, dass kei Tag ganz eifach da isch, so wie sälbstverständlich. E jede Tag isch es Gschänk.

Die Sunneblueme, wo jetz so schön blüeiht i üsem Garte het mänge Tag brucht, bis si i der Pracht u Schönheit der Sunne entgäge lüchtet. O für si isch jede Tag es Stück Wäg gsi, der Wäg vom Gedeihe u Blüeihe. Isch o i üsem Läbe jede Tag öppis Bsunders, es Stück Wäg zum Gedeihe u Blüeihe? Und zum Danke säge, däm wo jede Tag es nöis Wunder schafft? Zum Danke säge, wiu Du da bisch.